by marc gf zaan -

helpdiensten

Ik maak mij zorgen. Niet om de populariteit van mijn oudste dochter bij het manvolk, om de reorganisatie op het werk van mijn vrouw of om de persoonlijke gevolgen van de wereldwijde crisis. Nee, ik maak mij druk om de veiligheidsregio. De invloed van het dunbevolkte Zeeuwse platteland op het functioneren van de hulpdiensten.

Aanrijdtijden, bezettingsgraden, alarmeringssystemen. Zomaar een paar termen waar je jezelf als bewoner van een afgelegen gehucht druk om zou moeten maken. Niet dat ik dat deed. Het maandelijkse alarmsignaal, dat hier ter plaatse alleen bij een nooit voorkomende windrichting te horen is. Het dichtstbijzijnde hospitaal, op een klein half uur kronkelende polderwegen hier vandaan. Een vrijwillig brandweerkorps, dat al jaren niet meer bestaat uit mannen die binnen twee minuten van de kazerne in hemdsmouwen op het veld aan het werk zijn. Niets van dat alles deed mij wakker liggen.

De lokale roep om de installatie van een levensreddende AED deed ik af als hysterie. Als schijnveiligheid. Wil ik in geval van hartproblemen wel stroomstoten krijgen van een goedwillende dorpsgenoot, zo hield ik mijzelf voor.

Tot de sociale media mij in haar greep kreeg. Ik ben geen man van nieuwssites en roddelrubrieken, maar het volgen van een lokaal netwerk op Twitter confronteerde mij de afgelopen weken keer op keer met quasi-live berichtgeving van alles wat mis kan gaan in de gemeenschap. Een auto te water, een kruidenier overvallen, een fiets omgevallen. Getweet, geretweet en gereretweet. Niet zelden gelardeerd met onthutsende beelden van de situatie ter plaatse.

Dat was het moment waarop een uiterst onaangenaam gevoel mij bekroop. Een fietser te water, wat staat er op het randje van de kade? Een brandweerwagen. Een botsing tussen twee voertuigen? Jawel, de foto bewijst het onomwonden, er is een ambulance bij betrokken. Alarmbellen klonken oorverdovend in mijn hoofd. Was dat wat ik al die tijd heb genegeerd? Waren dat nu de gevolgen van alle bezuinigingen en samenvoegingen? Hulpdiensten die in hun haast om tijdig de plaats van de ramp te bereiken zelf betrokken raken in ongelukkige ongevallen. In haastige aanrijdingen en domme kop-staartbotsingen? Of wat te denken van al die politiefunctionarissen in functie die gesignaleerd worden bij elke gemelde overval. Het geeft toch te denken…

by marc gf zaan -

sociale onlust

Een rechtbank in Pasadena heeft verstokte gebruikers van sociale media veroordeeld tot twee dagen zomer. De beklaagden werd ten laste gelegd een leven te leiden dat niet door de Timeline was goedgekeurd. De rechtbank achtte de aanklacht bewezen en nam de eis van de aanklager onveranderd over.

Vanuit de hele wereld wordt er geschokt gereageerd op de als buitensporig betitelde strafmaat, die vele onschuldige gebruikers van het internet treft. Vertegenwoordigers van het internationaal genootschap voor veilig internetverkeer, iSAFE, roept de regeringen van de G20 op verstandig om te springen met deze uitspraak. Amnesty International heeft wereldwijd petities uitgezet om deze naar hun zeggen flagrante schending van de mensenrechten aan te klagen. Vooralsnog is er besloten geen digitale actie te voeren, voor de juridische en sociaal-maatschappelijke gevolgen van een dergelijk initiatief voldoende in kaart zijn gebracht.

De geschreven pers reageert diep verontwaardigd en roept haar lezers op zich niet te laten verleiden tot hitte-gerelateerde uitspraken op Twitter of Facebook. ‘De implicaties van dergelijke ogenschijnlijk onschuldige uitspraken over de van rechtswege opgelegde hittegolf zijn op dit moment niet te overzien’, aldus een vertegenwoordiger van het ANP. ‘Wij adviseren onze lezers om de zaterdagbijlage van het ochtendblad te gebruiken voor het elkaar toewuiven van de nodige koelte tot de kou weer uit de lucht is. Bij wijze van spreken dan’.