Geinige gehaakte frutsels, kunstig gebreide konijnen en vlijtig gevilte onderzetters. Volwassen vrouwen, en hier en daar vast ook wel een man die ontzettend in touch is met zijn oestrogene kant, die zich bloedserieus wijden aan de edele kunst van het vingerhaken, boomstambreien en heipaalweven, ik begon er net een heel klein beetje aan te wennen. Onwillekeurig herinneringen aan de macraméwerkjes uit mijn jeugd onderdrukkend, worstel ik mij dagelijks langs de vele facebookberichten gewijd aan de wederopstanding van het moedermavo-ambacht. Verbaas ik mij over de impact van het internetfenomeen Etsy, waar huisvlijt wereldwijd de anti-globalistische belichaming van de duurzame vernietiging van het feminisme tentoon spreidt. Zonder mijzelf af te vragen waarom. Vanwaar deze hang naar ambachtelijk gepiel. Naar deze symbiose van creativiteit en burgertruttigheid. Het ging grotendeels langs me heen. Tot ik vanavond keihard geconfronteerd werd met wat klaarblijkelijk de nieuwste rage onder volwassen zou moeten zijn, de kleurplaat. De kleurplaat godbetert. Ik heb hier twee kleuters rondlopen. Die kleuren platen. En het tafelkleed, het behang en het parket. Moet ik oppassen, wanneer ik morgen gevraagd wordt de kleine vlakjes van Sneeuwwitjes jurk in te kleuren? Voor ik het weet ben ik hip bezig. De horror.
Tag: feminisme
gloria
In België wordt vandaag nationale vrouwendag gevierd. Niet op acht maart, zoals dat internationaal te doen gebruikelijk is, of simpelweg nauwelijks met het laatste restje bh-verbranders in Nederland. Op elf november dus. Een veilige keuze. Dag waarop ook de wapenstilstand die het einde van de eerste wereldoorlog markeert herdacht wordt. Alle mannen naar Ieper om met een vlag te zwaaien, kunnen de vrouwen mooi zonder risico de straat op. En dat hebben ze nodig hoor, echt waar. Radiozender Studio Brussel heet vandaag voor een dag Studio Brusselle. De hele dag alleen maar vrouwelijke presentatoren, plaatjes van zangeressen en telefoongesprekken met sterke vrouwen. En maar lameren. Over onderdrukking, onveiligheid en achterstandsposities. Over vrouwen die nog steeds alleen maar een aanrecht hebben. Of zelfs dat niet eens, omdat ze het toch te druk hebben met het baren van kinderen waarover ze zelf niet eens mee mochten beslissen.
Zelfs de minder aandachtige lezer zal het doorhebben, ik wind me hier lichtjes over op. Iets vieren uit ontevredenheid. Sinterklaasavond zou er heel anders uit zien wanneer de gelovige kinderen zich op nationaal vlak tegen het gebruik van kleurig inpakpapier zouden keren. Gewoon, omdat er ook kinderen zijn op deze wereld die al blij mogen zijn als ze een doos hebben om in te slapen. Daar zijn ook meisjes bij trouwens. Wanneer je iets wilt vieren, dan zorg je dat je blij bent. Tevreden. Gelukkig. Content dat je vrouw bent. Met wat er de afgelopen decennia of eeuw al allemaal ten goede is gekeerd. Dan vier je de vrijheid, het leven, de liefde. Opdat men morgen zou weten hoe belangrijk het is om naar dat veelgevraagde evenwicht tussen gelijkheid en eigenheid te blijven streven. Vieren doe je met feest, met slingers en ballonnen en vooral veel drank. Dus mannen en meisjes die meer van meisjes dan van mannen houden, laat jezelf vandaag eens helemaal gaan. Haal al je charmes, spitse grappen en gekleurde lichtjes tevoorschijn en versier de vrouw van je dromen. Versier iedere vrouw die je begeert. Prijs haar schoonheid, vertel haar hoe belangrijk ze voor je is en streel haar tot ze omvalt van zelfgenoegzaamheid. In het voorkomende geval dat dit problemen oplevert binnen je bestaande relatie, weet dan dat er nog veel te verbeteren valt. Vanaf morgen.
