Niet goed natuurlijk. ‘Homard’ is Frans voor kreeft, het schelpdier, niet het sterrenbeeld. Maar ach, alles is goed voor een vergezochte woordspeling. Geen ‘homard’ dus, maar een hommage. Een hommage aan een man die vandaag jarig is. Een kreeft dus. Van sterrenbeeld.
Mooie woorden wil ik schrijven. Mooie woorden voor mijn broer, die vandaag jarig is. Gezeten op mijn terras, overzie ik mijn kinderen die naakt zitten te spetteren in hun zwembadje. Zo moet dat er veertig jaar geleden ook hebben uitgezien. Mijn broertje en ik. Spetterend in een plonsbadje. Vaag is de herinnering aan okergele sponzen broekjes, bruine leren jasjes, zelf gemaakte spijkerbroeken. Getuigen van een fijne jeugd. Mijn broer en ik. Twee appeltjes van dezelfde boom. Twee kerels van dezelfde volle grond. Niet dat men ons als zodanig herkent, daarvoor zijn we te verschillend. Het is de manier van doen die jullie bindt, zegt de scherpe observator. En dat, dat vind ik het mooiste compliment dat ik kan krijgen.
Juistem! En gefeliciteerd met je broer 😀
Scherpe observatie, gelijkenis zit ‘m niet (alleen) in het uiterlijk.
Laat ik overigens een vergelijkbare ervaring gehad hebben, een week of wat geleden. Ik bewonderde de groepsfoto van kleinkinderen van mijn ouders en zag een zeer herkenbare bende jonge mensen met de grootste lol!
Verdomme, we worden oud Marc. 😉
Laten we het hopen Jeroen, we zijn in elk geval goed bezig.
Brok in de keel!
Manier van doen? Dat moet een heel scherp observator geweest zijn, wij doen zelden iets.
Bruur, als ik een blog had ging ie allenig over jou.
‘bloos’