by marc gf zaan -

herhalingsrecept

‘Mama, Hege heeft mijn popje. Mama, mama, mama, Hege heeft mijn popje. Papa, Hege heeft mijn popje. Papa, Hege wil mijn popje niet geven. Mama, Hege heeft mijn popje.’ ‘Papa, mag ik een snoepje? Ik wil een snoepje papa. Mag ik een snoepje papa. Hege wil ook een snoepje papa. Mogen Tove en Hege een snoepje mama? Ik wil nog een snoepje papa.’ ‘Papa ik wil niet eten! Ik wil een boterham. Ik wil een boterham papa. Mama, ik lust geen aardappeltjes. Wil Hege ook een boterham Hege? Wil je ook een boterham Hegetje? Hegetje wil ook een boterham. Ik wil een boterham papa.’ ‘Ik wil met de stiften kleuren papa. Mag ik met de stiften kleuren papa? Zusje ligt toch in bed papa. Mag ik met de stiften kleuren papa? Van mama mag ik met de stiften kleuren papa. Hege mag niet met de stiften kleuren. Hege moet met de potloodjes kleuren. Mag ik met de stiften kleuren papa?’

Vanavond slapen ze bij opa en oma. Met zijn vieren. Vier meiden tussen anderhalf en zes. ‘We gaan bij oma slapen papa. Vanavond gaat zusje ook bij oma slapen papa. Mama, zusje gaat ook bij oma slapen he?’ Benieuwd of dat voor herhaling vatbaar is.

by marc gf zaan -

gebarentaal

Het heeft geen pas om mijn lezers te vragen of ze wel eens naar TV-Oranje kijken, dat begrijp ik. Nochtans geeft deze schitterende zender vele muzikaal uitgedaagde landgenoten een nationaal platform voor hun talenten. Het zou te makkelijk zijn om nu naadloos over te gaan in het ridiculiseren van het pluimage dat swingend en hossend mijn scherm vult. Het is niet aan mij om te oordelen over de culturele meerwaarde van licht uit de maat dansende achtergrondmariekes met een net iets te ordinaire uitstraling. Ik zal ook niet uitweiden over het gebrek aan zonnige locaties om een leuke strandclip te schieten. Noch over zichzelf te serieus nemende mannen met een zingende midlifecrisis. Nee, waar ik het graag over wil hebben is het vingertje. Het vingertje van Jan Keizer. Er komt nagenoeg geen clip voorbij op mijn favoriete cultuurzender, zonder het vingertje van Jan Keizer. Je doet niet echt mee op TV-Oranje wanneer je het vingertje niet onder de knie hebt. De kracht van menig Nederlandstalig lied schuilt in de overdracht van de doordachte teksten. Neem eens de moeite om op YouTube een oud filmpje van BZN te bekijken en er zal een wereld van begrip voor je open gaan. Het wijzende vingertje, beide handpalmen open, een gebalde vuist, de hand op het hart, het wijdse gebaar. Wil je als artiest geen gek figuur slaan op het podium of in je videoclip, dan moet je het hele assortiment handgebaren onder de knie hebben. Dat heeft Jan al die jaren goed voorgedaan en goed voorbeeld doet nu eenmaal goed volgen. Goed, sommige beginnende zangers en zangeressen hebben nog niet de finesse van de Volemdamse volksheld, maar besef wel dat het een onderschatte kunstvorm is. Probeer het eens voor de spiegel. Het juiste gebaar op het juiste moment. De handjes open, het vingertje vooruit, de armen losjes gebogen. Het is timing, het is souplesse, het is de kern van het Nederlandse lied. Heb je het vingertje van Jan Keizer onder de knie, dan ligt de wereld voor je open.

by marc gf zaan -

weer voor uw geld

De Vlaamse kustgemeenten trekken aan de noodklok. Commerciële weersvoorspellers hebben het gore lef om aanhoudend wisselvallig weer te voorspellen. Gevolg, aldus de verontruste burgervaders, massale annulering van gereserveerde accommodaties. Schande. Nooit heb ik beter geweten, dan dat de BRT(N) en later de VRT structureel het hele voorjaar en de volledige zomerperiode schitterend weer voorspelden voor de Belgische kust. Er ging geen vrijdag voorbij waarop de zon zo tegen de middag niet op volle sterkte doorbrak boven het casino van Oostende, het zand van De Panne en de frigoboxen van Knokke. Meteorologische waarzeggerij van de koude grond. Ik kom er niet vaak, mij te druk met dat altijd mooie weer, maar ik vermoed dat er centraal in iedere Vlaamse badstad een standbeeld is opgericht voor Armand Pien. Gesponsord door de plaatselijke middenstandsvereniging en de familie Lippens. Zandsculpturen van Sabine Hagedoren, de borsten fier in de branding. Verstilde dankbetuigingen voor bewezen diensten. En nu zijn daar die commerciële aasgieren die onder de vleugels van de zeegebonden neringdoenden komen schijten. Weg zorgvuldig opgebouwde reputatie. Doorprikt de zeepbel. Het zal toch niet gebeuren, dat de vrije marktwerking de hegemonie van de boodschappen van algemeen nut zal ondermijnen. Geen groenten meer van bij ons, niemand die nog Belgische kazen zal willen kopen, geen geld meer van het blauw fabriekje. Laten we hopen dat er een overkoepelend orgaan der Belgische badsteden wordt opgericht, dat zich ten doel stelt vanaf volgende zomer opnieuw hun eieren naar het juiste klooster te dragen.