belangrijk

Gisteren was ik op Vestrock. Kaartjes gekocht en me die voor mijn verjaardag laten geven. Gewoon omdat het in de buurt is. Omdat het raakt aan de bakermat van mijn jeugd en omwille van de lokatie. En natuurlijk is het zo nu en dan wel eens prettig om jezelf in het gedruis te storten. Het was tenslotte al weer even geleden dat ik nog eens had genoten van het fijne aroma van verschaald bier, vette hamburgers en overlopende urinoirs.

Tien uur lanterfanten op een kapotgetrapt weitje. Genieten van de muziek, het weer en de mensen om je heen. Een hoop mensen om me heen. Heel wat bekende gezichten, nog meer onbekende. Gezichten die je verwacht. Gezichten die je niet herkennen. Gezichten die je wel zou willen kennen. Voor het eerst daar, toch een beetje thuis. Een gevoel waar ik graag door word overvallen. Alles zijn plaatsje, ik op mijn plek. Morgenochtend lees ik op Facebook wel wie ik allemaal heb gemist.

Rondstruinend over het inmiddels in duisternis gehulde eiland in de buitenvest passeren we de uitgestorven VIP-lounge. De drie man en een paardenkop worden er belichaamd door een paar man die nog niet in de gaten hebben dat ze daar alleen staan. Grondig bewaakt door minstens het dubbele aan veiligheidsmensen ziet het er wat triestig uit. Belangrijk zijn in Hulst is vanavond duidelijk minder interessant dan de sfeer op de wei. Muziek verbroederd. Bedachte grenzen zijn een overbodige vorm van luxe. Voor ons deint de dansende menigte.