Achter het glas kijkt zijn secretaresse veelbetekenend naar de grote klok aan de muur. Duidelijk. ‘Heren, we moeten afronden.’ Mappen worden dichtgeslagen. Een vervolgafspraak in diverse smartphones getikt. Dit soort gesprekken duurt altijd langer dan je zou willen. Tijd genoeg en toch nog weer haasten om de volgende afspraak te halen.
Wanneer Eddy als laatste de glazen conferentieruimte verlaat, haakt Regina net in. ‘Koffie? Je hebt nog even tijd, de auto staat pas over een half uurtje klaar.’ Hij knikt. Legt de paperassen van het overleg op haar bureau en kijkt op zijn horloge. ‘Dan mis ik natuurlijk weer net de aankomst.’ Regina zet de koffie voor hem neer. ‘Montpellier was het vandaag hè? Daar ben ik volgens mij wel eens geweest. Met Steven. Of was het nu met Miguel? Lang geleden in elk geval. Mooie stad wel. Warm.’ Eddy luistert maar met een oor. Regina is een schat, kan overal over mee praten. Heeft overal een verhaal bij. Achteloos neemt hij een slok van zijn koffie. ‘Au, godverdomme, heet!’ Het plastic bekertje klettert tegen de grond. Koffie spat op tegen zijn lichte broek. Zo vlug als water staat de secretaresse klaar met tissues om de vlek op zijn stropdas te deppen. Een overvloed aan excuses. ‘Niet jouw schuld. Laat maar.’
…
Dat valt nog helemaal niet tegen voor een Franse auto. Niet van die slappe stoelen zoals in de Renaults waar zijn oom vroeger altijd in reed. En best pittig. Eddy laat zijn aanvankelijke scepsis varen. Het is tenslotte maar een tijdelijke oplossing. Tot de nieuwe geleverd wordt. ‘Hoe zet ik hier die radio aan?’ De overdaad aan knopjes en toetsen maakt hem nerveus. Maakt hem altijd nerveus. Gewoon aan/uit, hoe moeilijk kan het zijn? De muziek op de voorgeprogrammeerde popzender bonkt ongenadig hard uit de luidsprekers. Onwillekeurig knikt hij. Onder de indruk van de kwaliteit van de installatie. Zoekt een andere zender. Radio Tour de France. Maakt een vervaarlijke zwieper om de plots voor hem opduikende medeweggebruiker te ontwijken. ‘Misschien eerst maar even een parkeerplaats opzoeken. Voor mijn eigen veiligheid.’ Eddy lacht om de manier waarop hij zichzelf hardop terecht wijst.
Ja, Radio 1, oh nee, de Vlaamse tongval van de presentator verraad dat het toch de verkeerde zender is. Dit is hem wel. Gio Lippens doet verslag vanuit de karavaan. Van Den Broeck niet gestart? Slecht voor de poule. Abandon Nacer. Wie? Frans kampioen geweest. Het zegt Eddy niets. Het verkeer vertraagt. Eddy kijkt nogmaals op zijn horloge. Voelt zich opgejaagd. Heeft beloofd vanmiddag wel op tijd thuis te zijn. Samen eten. De kinderen zullen er ook zijn. En Trixie. Hij weet niet goed wat hij van het meisje moet vinden. Vindt het niets voor zijn zoon. Veel te vrijgevochten. Een echt brutaaltje. Maar ze heeft wel iets dat mensen behaagt. Mannen behaagt? Hij weet het niet. Ze rijden op het langzaamste schema. Weer dat horloge. Gaat het nu wat sneller? Net als hij gas bij wil geven schuift er een witte bestelbus in het gaatje. Wat een heksenketel.
De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.
