Tag: wielrennen

‘Nee, half dagje nog. Ja, vanmiddag vrij. Camper ophalen bij mijn schoonvader. Beurt heeft ie al gehad. Kan Leo morgen lekker soppen en inpakken. Zondag laatste dingetjes, maandag op het gemakje rijden. Hoef ik ook geen etappe te missen. Twee vliegen in een klap. Morgen om half acht bij jou? Steiger verplaatst? Zorgen we dat we klaar zijn voor het echt heet wordt. Ja, 26 graden zeggen ze. Na de middag biertje en Tour kijken. Komt helemaal goed. Ja, de meiden komen ook eten. Nee, Lars niet, die zit bij zijn vriendin. Tom, tot morgen. Half acht hè!’

Even staart Eddy naar de telefoon voor hem op het bureau. Met zijn wijsvinger houdt hij de haak ingedrukt, de hoorn nog aan zijn oor. ‘Regina, hoe laat komt Zijlaard? Goed, dan mag je daarna de telefoon blokkeren. Nemen we een lunch bij ‘De Boogerd’ en dan

vakantie.’ De afgelopen week is hectisch geweest. Drukker dan Eddy zich had voorgenomen. Teveel onverwachte dingetjes. Thuis natuurlijk, met dat grapje van Lars. En zoals altijd weer net teveel losse eindjes op het werk. Morgen die laatste topgevel bij Tom er in metselen. Even lekker met de handen bezig zijn na een hele week op kantoor. Het idee alleen geeft hem energie.

…

Joop kijkt hem lachend aan. ‘Je bent vroeg, konden ze je al missen op de zaak?’ Eddy grijnst. ‘Alles onder controle Joop. Ze redden het zonder mij ook wel een maandje. Iedereen weet wat ie moet doen, als we terugkomen hoef ik de bal alleen nog even in te koppen.’ Eddy draait de massasleutel om, gloeit uitvoerig voor, vooraleer het oude beestje rokend en ronkend tot leven komt. ‘Wat loopt zo’n ouwe diesel toch mooi.’ De twee mannen kijken elkaar begrijpend aan. ‘Ik heb die steun van het fietsenrek nog even goed vast gezet. En alle sapjes zijn op peil.’ Eddy knikt. Weet dat hij dat soort dingen prima aan de oude man kan overlaten. ‘Koffie?’

…

‘Cannondale sleurt het hele peloton uit elkaar.’ Lars spijkert zijn vader in een paar woorden bij over het verloop van de etappe tot hier toe. ‘Ik weet het, ik had radio Tour aan in de auto.’ ‘Oh, doet de radio het weer in de camper?’ ‘Opa heeft er een nieuwe in gezet.’ De jongen zakt terug in de bank. Een oog op de TV, het andere op zijn laptop. ‘Trouwens pa, het is goed.’ ‘Wat jongen?’ ‘Nou, van Trixie. Haar vader vindt het goed dat ze mee gaat.’ Eddy knikt afwezig. Gisteren was de jongen nog vol weerstand over zijn voorstel, nu ja, mededeling dat hij maar met hen mee moest naar Frankrijk na zijn recente strapatsen. Als compromis was Trixie uit de bus komen rollen. Eddy was er niet onverdeeld gelukkig mee geweest, maar Leontien had zijn bezwaren van tafel geveegd. Dat ze toch ook een stuk van het gezin was nu.

Lodderig trekt Eddy een oog open. Toch weer ingedommeld. De vlag van de laatste twee kilometer. Koortsachtig probeert hij de situatie in de koers voor zichzelf op een rij te krijgen. Een hele trein Cannondale-renners trekt onder het vod van de laatste kilometer door. ‘Dit bedoelde je toch hè pap?’ Eddy kijkt vragend. ‘Nou, als het hele team zonder vragen te stellen blijft doorvechten. Dan moeten ze toch een keer winnen?’ Terwijl Peter Sagan triomferend over de streep komt, zoekt Eddy naar de diepere betekenis achter die opmerking. Achter in zijn hoofd knaagt er iets van onzekerheid.

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.

Achter het glas kijkt zijn secretaresse veelbetekenend naar de grote klok aan de muur. Duidelijk. ‘Heren, we moeten afronden.’ Mappen worden dichtgeslagen. Een vervolgafspraak in diverse smartphones getikt. Dit soort gesprekken duurt altijd langer dan je zou willen. Tijd genoeg en toch nog weer haasten om de volgende afspraak te halen.

Wanneer Eddy als laatste de glazen conferentieruimte verlaat, haakt Regina net in. ‘Koffie? Je hebt nog even tijd, de auto staat pas over een half uurtje klaar.’ Hij knikt. Legt de paperassen van het overleg op haar bureau en kijkt op zijn horloge. ‘Dan mis ik natuurlijk weer net de aankomst.’ Regina zet de koffie voor hem neer. ‘Montpellier was het vandaag hè? Daar ben ik volgens mij wel eens geweest. Met Steven. Of was het nu met Miguel? Lang geleden in elk geval. Mooie stad wel. Warm.’ Eddy luistert maar met een oor. Regina is een schat, kan overal over mee praten. Heeft overal een verhaal bij. Achteloos neemt hij een slok van zijn koffie. ‘Au, godverdomme, heet!’ Het plastic bekertje klettert tegen de grond. Koffie spat op tegen zijn lichte broek. Zo vlug als water staat de secretaresse klaar met tissues om de vlek op zijn stropdas te deppen. Een overvloed aan excuses. ‘Niet jouw schuld. Laat maar.’

…

Dat valt nog helemaal niet tegen voor een Franse auto. Niet van die slappe stoelen zoals in de Renaults waar zijn oom vroeger altijd in reed. En best pittig. Eddy laat zijn aanvankelijke scepsis varen. Het is tenslotte maar een tijdelijke oplossing. Tot de nieuwe geleverd wordt. ‘Hoe zet ik hier die radio aan?’ De overdaad aan knopjes en toetsen maakt hem nerveus. Maakt hem altijd nerveus. Gewoon aan/uit, hoe moeilijk kan het zijn? De muziek op de voorgeprogrammeerde popzender bonkt ongenadig hard uit de luidsprekers. Onwillekeurig knikt hij. Onder de indruk van de kwaliteit van de installatie. Zoekt een andere zender. Radio Tour de France. Maakt een vervaarlijke zwieper om de plots voor hem opduikende medeweggebruiker te ontwijken. ‘Misschien eerst maar even een parkeerplaats opzoeken. Voor mijn eigen veiligheid.’ Eddy lacht om de manier waarop hij zichzelf hardop terecht wijst.

Ja, Radio 1, oh nee, de Vlaamse tongval van de presentator verraad dat het toch de verkeerde zender is. Dit is hem wel. Gio Lippens doet verslag vanuit de karavaan. Van Den Broeck niet gestart? Slecht voor de poule. Abandon Nacer. Wie? Frans kampioen geweest. Het zegt Eddy niets. Het verkeer vertraagt. Eddy kijkt nogmaals op zijn horloge. Voelt zich opgejaagd. Heeft beloofd vanmiddag wel op tijd thuis te zijn. Samen eten. De kinderen zullen er ook zijn. En Trixie. Hij weet niet goed wat hij van het meisje moet vinden. Vindt het niets voor zijn zoon. Veel te vrijgevochten. Een echt brutaaltje. Maar ze heeft wel iets dat mensen behaagt. Mannen behaagt? Hij weet het niet. Ze rijden op het langzaamste schema. Weer dat horloge. Gaat het nu wat sneller? Net als hij gas bij wil geven schuift er een witte bestelbus in het gaatje. Wat een heksenketel.

 

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.

‘Wat een weer.’ Leontien schudt de druppels van haar regenjas. ‘Ik hoop dat het straks een beetje beter wordt.’ Judith knikt bevestigend. ‘Eerst een kopje thee?’ ‘Marianne zit nog in de auto, misschien moeten we maar meteen… Ach, dan moet ze maar even naar binnen komen. Heb je koffie?’

Michael staart uit het raam van de woonkamer. De naargeestige aanblik van de gestaag vallende regen werkt op zijn zenuwen. Hij heeft absoluut geen zin in een dagje ‘Solden’ met zijn moeder en haar vriendin. En al helemaal niet in dit weer. ‘Michael! Michael, roep jij Marianne even? Die zit nog in de auto. We gaan nog niet direct.’ Gaat Marianne ook mee? Marianne gaat ook mee! Michael schiet een paar schoenen aan en stormt in zijn T-shirt naar buiten. Terug. Pakt een paraplu en kijkt om zich heen waar Leontien heeft geparkeerd.

…

‘Is het waar? Wat er in de krant stond over Lars. Dat ie high was?’ ‘Michael,’ sist zijn moeder. ‘Nee natuurlijk niet’, bijt Marianne hem toe, ‘hoe kun je dat nu geloven’. De jongen kijkt opzij. Geschrokken van de bitse reactie van het anders zo vrolijke meisje naast hem op de achterbank. ‘Sorry’, mompelt hij. ‘Ik wist niet dat je kwaad werd’, denkt hij stilzwijgend. ‘Iedereen denkt altijd meteen dat hij alles weet. Dat alles wat in de krant staat waar is.’ Ze is op dreef. ‘Waarom zou…’ ‘Marianne! Genoeg zo.’ Leontien blikt veelzeggend over haar schouder. Haar dochter uit het raampje, het gezicht op onweer. Antwerpen, nog twintig kilometer.

…

Blozend staat het meisje in de opening van het pashokje. Het gordijn maar half open geschoven. Leontien monstert haar dochter uitvoerig. ‘Kom nou eens uit dat hokje.’ ‘Ik weet het niet. Het voelt zo bloot. Alsof het elk moment kan afzakken. Ik ga dit echt niet zo zonder bh dragen hoor.’ Onwennig draait Marianne voor de spiegel in een kort strapless zomerjurkje dat losjes haar tengere figuur volgt. ‘Het staat je geweldig.’ ‘Ja maar mam…’ ‘Kind, als ik jouw figuur had…’, doet Judith een duit in het zakje. Haar handen veelbetekenend voor haar voluptueuze boezem houdend. ‘Michael, zeg jij dan eens hoe prachtig ze er uit ziet.’ De knul kijkt betrapt weg van het meisje. Zijn beurt om te blozen.

‘Hier, hou eens vast.’ Door het gordijn geeft Marianne het jurkje aan. In zijn haast het aan te pakken laat Michael een van de papieren tassen die hij al voor haar vast hield vallen. Onhandig probeert hij alles weer in zijn greep te krijgen. Door een kier in het gordijn ziet hij in een flits de spiegel in het pashokje. Een glimp van zijn oude buurmeisje dat in niets nog op zijn oude buurmeisje lijkt. Schielijk kijkt hij om zich heen. Niemand heeft het gezien.

‘Sorry.’ Achter het gordijntje hijst Marianne zich in haar jeans. ‘Voor daarnet in de auto. Ik vind het zo akelig dat iedereen nu gaat denken dat mijn broer een junk is. Of nog erger, een dealer.’ Michael mompelt iets bevestigends. ‘Papa zat gisteravond naar dat tourprogramma te kijken. Ging alleen maar over doping, liegen en bedriegen. Vandaag fietsen ze naar Marseille. Wist je dat daar jaarlijks meer drugsdoden vallen dan in New York?’

…

Op de keukentafel ligt een briefje. ‘Papa is pas na tienen thuis, iets met een lange etappe, het laatste rechte eind en even doortrekken. Whatever. Ik eet bij Trixie, ben op tijd thuis.’ Leontien zucht. Tot zover het ploegenspel. Het treintje valt vroegtijdig uit elkaar.

 

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.