Tag: wielrennen

Het gekwinkeleer van de vogels klinkt anders dan thuis. Alles klinkt anders dan thuis. Het ontwaken van het leven op de camping door de openstaande ramen van de camper. De ademhaling van een derde persoon in dezelfde ruimte in de vorm van zijn dochter in het bed in de alkoof. Het gedempte liefdesspel in een tentje ergens buiten heeft iets romantisch en confronterends tegelijkertijd. Leontien ligt hem met half open ogen aan te kijken. Denkt ze aan hetzelfde? Met een gesmoorde kreet komt er een abrupt einde aan het ritmische gekreun van een luchtbed. ‘Was dat..?’ Leontien lacht. Even ziet hij een flits van het meisje van toen in haar gerimpelde gezicht.

…

Voorzichtig tilt Eddy de mountainbike van het fietsenrek. Behoedzaam, om te voorkomen dat de racefiets, zijn racefiets er achter niet mee komt. Het ging net, die extra fiets op het rek, maar eigenlijk kan het niet. ‘Lars, help me even.’ Op zijn duizendste gemakje slentert de knul zijn richting uit. ‘Houd mijn fiets even vast wil je.’

‘Ik ga echt niet fietsen hoor.’ De jongen knikt veelbetekenend naar de matzwarte mountainbike. Eddy bromt iets in de trant van ‘dat zien we dan nog wel’. Vandaag heeft hij geen energie om de strijd aan te gaan. De verplaatsing van gisteren heeft er flink ingehakt. Vooral die drie uur aanschuiven op de verzengend hete rondweg rond Parijs is hem niet in de kouwe kleren gaan zitten. Het soort van moment dat je doet afvragen waarvoor je het eigenlijk allemaal doet.

Een vraag die hij zich de uren daarna nog regelmatig stelt. Zuchtend tegen lange flauwe hellingen. Zwoegend op kortere venijnige klimmetjes. Puffend in de hete middagzon. De eenzame fietser. Geïsoleerd van zijn omgeving. Een met zijn gedachten. Langzaam rijpt een plan voor de rest van de tocht. Wat hij nodig heeft zijn medestanders in de ontsnapping. Medevluchters die hem verstaan.

…

In de campingbar is Lieuwe Westra verdwenen uit de kopgroep. Terug gezakt in het peloton, terwijl de overige vier vechten voor de laatste seconden. De verzamelde Nederlanders luisteren naar het commentaar van Ducrot en Dijkstra. De mededeling boven in beeld meldt dat Sesamstraat komt te vervallen. Een beetje onwezenlijk dit, zo midden in Frankrijk. Marianne ploft naast hem op een van de houten caféstoelen. Nog druppend van het zwembadwater. ‘Duurt het nog lang?’ ‘Nog veertien dagen’, klinkt het bijdehand uit onbekende mond. Het meisje reageert niet. Geeft haar vader een zoen op zijn wang en vertrekt.

…

‘Stoort het dat ik rook?’ Alsof de vraag volkomen retorisch is, blaast Trixie een dunne sliert rook naar boven. Haar hoofd achterover in de campingstoel. Haar benen nonchalant over de leuning. Eddy negeert de vraag. Denkt terug aan het pakje shag dat hij vorige week vol frustratie in het gazon heeft gemikt. Een moment van zwakte. Een kleine terugval. ‘Ik was gestopt weet je. Maar toen was oma steeds ziek en op school ging het niet zo lekker en… Nu ja, dan is het moeilijk om er niet naar te pakken.’ Het meisje ratelt maar door. ‘Jij hebt toch ook gerookt? Zei Lars. Heb je er dan nooit meer zin in? Even rustig een peuk roken als het je allemaal teveel wordt?’ Even is ze stil. ‘Geloof jij eigenlijk dat die coureurs zonder drugs kunnen? Zonder doping? Ze kijkt Eddy oprecht vragend aan. ‘Ik bedoel als ze stoppen, kunnen ze dan gewoon zonder, of moeten ze echt afkicken? ‘Ik wist niet dat je van wielrennen hield’, is het enige dat Eddy uit kan brengen.

 

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.

Leontien staat onder aan de trap te roepen. ‘Kom je er uit? Je moet zometeen eerst Marianne even wegbrengen.’ Eddy kreunt. Zijn hoofd is het duidelijk nog niet eens met het schema van zijn vrouw. Moeizaam hijst hij zich uit bed. Nietsvermoedend strompelt hij de badkamer binnen, waar zijn dochter net het jurkje van gisteravond over haar blote lijf laat zakken. Zelf schrikt hij er meer van dan het meisje lijkt het wel. ‘Ze wordt groot’, denkt Eddy bij zichzelf. Tot voor kort zou ze nooit de badkamer van het slot hebben gelaten. Zeker niet wanneer hij of haar broer in huis waren. Watervlug wurmt ze zich langs hem door het deurgat. ‘Ik ben klaar hoor pap.’

Na een verkwikkende douche stapt Eddy al iets frisser het nu al zonovergoten terras op. ‘Gaan we pap?’ Zijn dochter lijkt niet langer te kunnen wachten. Staat meteen op van haar stoel. ‘Moet jij niet eerst iets van ondergoed aantrekken?’ Eddy is het beeld van zo-even nog niet vergeten. Marianne lacht. ‘Je weet best dat Gert-Jan en Judith altijd naar het naaktstrand gaan.’ Haar vaders mond valt open. ‘Kijk niet zo debiel’, port Leontien hem in zijn ribben, ‘ze gaat met Michael naar het gewone strand. Haar bikini hing hier nog op het droogrek. Ze zei al dat je zo raar keek toen je haar tegen kwam in de badkamer.’ Leontien grijnst van oor tot oor, terwijl Marianne treiterig haar jurk tot boven haar rode bikinibroekje trekt. ‘Ja, kom nu maar, het is al goed.’ Eddy grist geërgerd de autosleutels van de kast.

…

De renners zijn bezig aan de beklimming van de vierde col van vandaag. Eddy staat met een been in de woonkamer naar het scherm te kijken. In zijn handen een mand met kleren die naar de camper moet. Hij probeert een beeld te krijgen van de situatie in de koers. Eerder waren er zes vooruit. Met een paar Belgen. Geen tijd. Verder met pakken. Hij klemt de mand tegen zijn heup en probeert met zijn vrije hand het zweet van zijn voorhoofd te vegen. Vergeefs.

…

Dionne de Graaf schakelt van Wimbledon terug naar de Tour. Eddy schakelt terug voor een bocht. Nog gauw even een gasfles laten vullen bij die ene pomp op de grens die open is op zondag. Als het niet te druk is kan hij de renners nog boven zien komen. Ten Dam zit er weer bij van voor. En zijn eigen naamgenoot Bauke. Zelfs Gesink en niet te vergeten Wout Poels. Zo goed zijn de Nederlanders in geen jaren vertegenwoordigd geweest.

Opgelucht ploft hij in de zetel. Leontien kijkt vanuit de keuken vernietigend zijn kant op. ‘Eerst even de finale bekijken lieverd. Ik ben al aan het rennen vanaf het moment dat ik uit mijn bed gekomen ben. Daar ben ik niet voor gemaakt, ik ben een dieseltje dat eerst even lekker warm moet draaien.’ Leontien lacht. ‘Nu je over vroege vogels begint, Johnny heeft nog gebeld vanmiddag. Die moet je nog maar even terugbellen straks.’

 

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.

Eddy peutert werktuiglijk het doorweekte etiket van zijn flesje bier. Van zijn lege flesje. Tom drukt hem een nieuwe in zijn hand. Nat en koud. Open. Eddy neemt een flinke teug. Zonder het scherm een moment uit het oog te verliezen. ‘Volgen ze nog?’ Eddy knikt gespannen. ‘Froome gaat hem winnen, die halen ze niet meer terug.’

Eddy knippert met zijn ogen tegen het felle zonlicht. De drukkende zomerhitte overvalt hem. De pintjes zijn diep gevallen. ‘Mollema vier, ten Dam vijf.’ Hij glundert breeduit. Tom trekt een volgend pilsje uit het koude water in de cementkuip. ‘Zullen we er daar dan maar eentje op drinken?’ Tom heeft de barbecue al aangestoken. Achter in de tuin, waar het bouwmateriaal wat minder de overhand heeft, zitten de vrouwen onder een boom in de schaduw. ‘Ha, zijn mijn meisjes ook al aangekomen?’ Eddy hoort het zichzelf zeggen. Met dat kleine beetje vertraging door de invloed van de alcohol. ‘Papa…’ Marianne rent op hem af en springt hem om de hals. Hij wankelt en moet een stapje achteruit doen om niet te vallen. ‘Kind wat een enthousiasme.’ Ze laat hem los. Hijst haar jurkje wat verder over haar borsten. Eddy kijkt haar bewonderend aan. Misschien iets te ongegeneerd. ‘Vind je het mooi?’, lacht zijn dochter, een pirouette draaiend om haar outfit te showen. ‘Jaja’, lacht Eddy een beetje beschaamd om de argeloosheid waarmee het meisje in haar ondergoed staat te draaien. Zelf lijkt ze niet in de gaten te hebben dat het jurkje zo hoog opwaait.

‘Zijn ze binnen?’ Leontien lacht bij de aanblik van haar verhitte echtgenoot. ‘Dag schat, zijn jullie er al lang?’ ‘Is dat nu nog leuk om naar te kijken?’ Jeannie kijkt Eddy vragend aan. ‘Ja natuurlijk, waarom zou het dat niet zijn?’ ‘Nou, met al die drugs enzo.’ Eddy haalt zijn schouders op. Doet een poging uit te leggen dat doping van alle tijden is. Dat hij niet weet of hij in een schone koers moet geloven. Wil geloven. Dat het gewoon een prachtige sport blijft. Jeannie lijkt niet echt geïnteresseerd in zijn uitleg. ‘Zolang de gevolgen een ver-van-je-bed-show zijn hoef je je daar natuurlijk ook niet druk om te maken.’ Jeannie wendt zich tot haar andere gasten. Een bleke man met wat rossig haar en zijn enorme vrouw. Hij kent ze niet. Zeker familie van haar. De betekenis van haar uitsmijter dringt maar heel langzaam tot hem door.

…

‘Misschien moet je wat rustiger aan doen met dat bier?’ Het is niet echt een vraag. Eddy knikt, hij weet dat zijn vrouw gelijk heeft. ‘Morgen hebben we nog een drukke dag.’ Eddy schuift zijn bord opzij. Heeft meer dan genoeg gehad. Stralend komt zijn dochter op hem af. ‘Pap, mag ik morgen naar het strand?’ Marianne kijkt hem aan met haar koppie schuin. Ze weet wel hoe ze hem om haar vingers moet winden. ‘Met Michael’, pareert ze zijn ongestelde vraag. Haar mobiel in de aanslag om haar antwoord te verzenden. Het zou hem niets verbazen als ze alleen nog op ‘verzend’ hoeft te drukken. ‘En zijn ouders’, voegt ze er snel aan toe. Eddy kijkt naar zijn vrouw. Weet dat die geen bezwaar zal hebben om te kunnen inpakken zonder kinderen die in haar weg lopen. ‘Dank je pap.’ Een natte zoen op zijn bezwete voorhoofd. Weg is ze. ‘Wat bedoelde Jeannie eigenlijk met die rotopmerking over die drugs? Weet ze het van Lars?’

 

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.