‘t Is een beetje verwarrend, die bal in mijn maag
Om het te verstoppen, ben ik vaak te traag
Ik ben dan geen rijk man, maar was ik het wel
Dan kocht ik een fijn huis voor jou en voor mij
Ach was ik een schilder, van Gogh in de dop
Of een flauwe plezante, met een sprekende pop
Ik weet dat ‘t niet veel is, maar meer heb ik niet
Ik schrijf liever deuntjes en dit is jouw lied
Zeg maar tegen iedereen: ‘Dit is mijn lied’
Het lijkt zo eenvoudig nu, maar dat was het niet
Ik mag toch wel zeggen
Ik mag toch wel zeggen, dat ik van je vind
Dat jij ‘t allermooist bent, mijn lieve kind
Ik zat in zak en as, met mijn handen in ‘t haar
Een paar van mijn verzen, nou die klonken wat raar
Maar gelukkig scheen de zon, terwijl ik dit schreef
Het zijn mensen zoals jij, da’s waar ik voor leef
Dus vergeef me mijn domheid, soms ben ik een oen
Weet je, ik ben vergeten, of ze blauw zijn of groen
Maar wat ik wil zeggen, zo moet je het zien
Jouw ogen zijn de allerliefste die ik ooit heb gezien
Zeg maar tegen iedereen: ‘Dit is mijn lied’
Het lijkt zo eenvoudig nu, maar dat was het niet
Ik mag toch wel zeggen
Ik mag toch wel zeggen dat ik van je vind
Dat jij ‘t allermooist bent, mijn lieve kind
Ik mag toch wel zeggen
Ik mag toch wel zeggen dat ik van je vind
Dat jij ‘t allermooist bent, mijn lieve kind
Vandaag zendt mijn favoriete radiostation uit vanuit een recyclagestation om aandacht te vragen voor het hergebruik van materialen en grondstoffen. Om in stijl te blijven spelen ze alleen covers van grote wereldhits. Toen ik vanmiddag in de auto stapte zong Ellie Goulding ‘Your song’ van Elton John. Toen ik thuiskwam schreef ik deze vertaling. Gewoon, omdat ik wilde weten of ik het kon.
