by marc gf zaan -

lieve willem

Lieve Willem,

Allereerst wil ik je natuurlijk van harte feliciteren met je nieuwe baan. In deze tijd van malaise en crisis is het voorwaar niet niks om een vaste aanstelling los te krijgen. Een kniesoor zou wellicht zeggen dat je het in de schoot geworpen krijgt, maar daar ga ik niet in mee. Het is immers niet echt een geheim dat een groot deel van de klandizie liever had gezien dat het familiebedrijf over was gegaan in publieke handen. Ik moet zeggen dat ik wel een beetje plaatsvervangende trots voelde, fier was toen ik hoorde dat je moeder toch voldoende geloof heeft in de vrije markt. Genoeg vertrouwen heeft in jou als opvolger om de zaak succesvol voort te zetten. Je hebt het verdiend.

Alexander, je zult het druk krijgen de komende jaren. Men zal je van nog dichterbij proberen volgen. Niet langer ‘de zoon van’. De chef zelf! Gelukkig heb je een fijn gezin, om na een lange werkdag, laten we daar geen doekjes om winden, als CEO ben je nooit echt klaar met werken, op terug te vallen. Lieve kinderen, een schat van een vrouw, weet ze op waarde te schatten. Neem tijd voor je dierbaren. Neem ze af en toe eens mee naar oma. Zorg dat je meiden niets te kort komen. Vergeet ook jezelf niet. Dat biertje nu en dan blijft er wel gewoon bij horen hoor, je bent immers ook niet van steen.

Lex, een weekje CenterParks moet af en toe toch kunnen? Misschien wel een eigen huisje in de zon, als de markt weer wat aantrekt? En natuurlijk lekker naar het zwembad met de meiden als ze jarig zijn. Of naar Madurodam, ik noem maar wat. Zo’n verjaardag is toch een beetje een moment voor familie en vrienden. Ik las trouwens in de krant dat je het jaarlijkse bedrijfsuitje in het vervolg naar je eigen geboortedatum wil verplaatsen. Is dat nou wel wijs? Kijk, mij doe je er natuurlijk een groot plezier mee, want ik ben geboren op de verjaardag van jouw oma, tot vandaag de datum van het feest. Ik kan vanaf volgend jaar voor het eerst in vijfenveertig jaar ook eens mensen uitnodigen op mijn eigen feestje, het is bijna onwerkelijk, maar denk nou ook eens even aan jezelf.

Max, kun jij die jongen van je anders even uitleggen dat hij het niet gaat redden in deze harde wereld zonder zichzelf voorop te stellen? Dat men hem niet serieus zal nemen? Iedereen in dit land weet dat 30 april de feestdag van de firma is. Wanneer de vlaggen uit moeten. Wat zeg ik, concurrenten uit alle windstreken geven hun werknemers elk jaar vrij op de dag erna, om bij te komen van de feestelijkheden. Je zou het bijna een traditie kunnen noemen. Nee Willem, ik zou op mijn verjaardag lekker een gebakje eten thuis op het bordes. Nodig je moeder lekker uit, je schoonouders, je schaatsvrienden. Met een beetje goede wil is het barbecue-weer. Dat verplichte handjes schudden kun je dan fijn bewaren voor een paar dagen later. Verdorie Willem, je gaat de bedrijfsresultaten vanaf nu toch ook niet bekendmaken op de zaterdag voor de derde dinsdag in september?

Willem-Alexander, vriend, voor mij hoef je het echt niet te doen. Ik ben nu al zolang gewend mijn verjaardag te delen met een groter feest, ik red me wel. Zorg jij gewoon goed voor jezelf, dat is ook beter voor de zaak, voor het land, dus uiteindelijk ook voor mij. Jongen, succes, maak er wat moois van. Geef je meiden een knuffel van me en zeg tegen Maxima dat Miek gaat bellen om nog eens iets af te spreken.

Groetjes,

Marc

by marc gf zaan -

oh, oh, w.a.

Ik zou best nog wel een keertje net als vroeger naar Bea willen zwaaien
In de zon een beetje hangen op een dranghek, en anders aan een paal
In september met zijn allen langs de lijn om naar de koets te wuiven
In april een koekie happen, met de mooiste rommel aan de haal

Ik zou best nog wel een keertje met Prins Claus een dasje willen knippen
Met een schaar, een stanleymes, een botte bijl, dat dondert me niet veel
Lekker dwars tegen de geldende moraal en de ouwe etiquette
Want bij de prinsgemaal bleef er nooit een heilig huisje heel

Oh, oh, W.A., Koning van de zure pruimen
De senioren, de babyboomers en het grut
Oh, oh, W.A., ik zou niet met je willen ruilen
Meteen gaan huilen, tot mijn oren in de put

Je zou best nog wel een keertje net als vroeger een pilsje willen happen
Op je schaatsen via Harlingen en Bolsward naar de Bonkevaart
En na afloop in de stad een kroketje bij de Febo
De dag daarna weer bij je oma op de koffie, met een stukkie taart

Oh, oh, W.A, Koning van de zure pruimen
De kouwe kak, de volkse humor en het tuig
Oh, oh, W.A., ik zou niet met je willen ruilen
Meteen gaan huilen, met een brok achter m’n huig

Ik zou best nog wel een keertje… ach, wat zit ik toch te dromen
Want je moeder heeft het knikken afgezworen, voor haar echt niets te vroeg
Maar Koninginnedag, moest je dat nou echt zo nodig een dag of wat verplaatsen
Zo komt die vrije dag op mijn verjaardag dus never-nooit meer terug

Oh, Maxima, Koningin achter de duinen
Buenos Aires, La Matanza, Córdoba
Oh, Maxima, ik zou niet met je willen ruilen
Meteen gaan huilen en terug naar mijn papa

Meteen gaan huilen en terug naar mijn papa

 

In alle heisa rond het kroningslied is het toch onbegrijpelijk dat iedereen Harry Jekkers over het hoofd gezien heeft? Zijn ode aan Den Haag was altijd al een kroningslied in vermomming. Het had alleen een klein duwtje nodig.

by marc gf zaan -

verschrikkelijk

Jaren geleden bedacht ik ‘de persoonsgebonden tijdsbalkagenda’. Een vernuftig instrument waarmee ieder individu op een eenvoudige manier de werking van tijd en heelal naar eigen goeddunken kon indelen. En hoewel tijd en ruimte mij hier ontbreken om de precieze invulling van dit levensreddende mechanisme volledig uit de doeken te doen, hoef je geen sterrenwichelaar te zijn om te begrijpen dat een meerdimensionele agenda vooralsnog niet als Iphone-app verkrijgbaar zal zijn. Dus is het voor iedereen vandaag gewoon woensdag 29 februari 2012. Een schrikkeldag in een schrikkeljaar. Een dag extra om van het leven te genieten, een dag extra om al het zich opstapelende werk de baas te worden.

En wat zie je dan, de Nederlander is verworden tot een lui stuk vreten. Klagen dat we nu een dag voor niets moeten werken. Dat het bedrijfsleven profiteert van deze gratis extra dag aanwezigheid van hun lijfeigenen. Ik hoorde zelfs dat het Nibud onderzoek heeft gedaan wat deze schrikkeldag het gemiddelde gezin kost. Wat het ons kost. Alles draait om geld tegenwoordig. In de file staan kost geen tijd, het kost geld. Een werknemer verkoopt niet langer zijn arbeid aan de baas, maar de tijd die hij daarvoor inlevert. Vijfentwintig jaar geleden had ik een leerkracht, die de klas dacht te motiveren door ons voor te rekenen hoeveel geld we lieten liggen door een jaar over te doen. Een jaar minimumloon, waar we zomaar een leuke Walkman of Commodore 64 van hadden kunnen kopen. Of de nieuwste single van Sinead O’Connor. Toen al klonk deze redenatie mij als ultieme flauwekul in de oren en deed ik mijn jaar gewoon opnieuw.

Vandaag vier ik de verjaardag van twee vrienden. Gewoon op hun verjaardag, omdat het anders pas over vier jaar weer kan. En die extra werkdag? Zou het Nibud er ook rekening mee hebben gehouden dat Koninginnedag 2012 op een zondag zou zijn gevallen, wanneer het vandaag ‘gewoon’ 1 maart zou zijn geweest? Nee, in 2016, dan zijn de Nederlandse werknemers pas weer echt de klos. En dan vooral diegenen die nu 62 zijn…