Tag: het is koers

Eddy peutert werktuiglijk het doorweekte etiket van zijn flesje bier. Van zijn lege flesje. Tom drukt hem een nieuwe in zijn hand. Nat en koud. Open. Eddy neemt een flinke teug. Zonder het scherm een moment uit het oog te verliezen. ‘Volgen ze nog?’ Eddy knikt gespannen. ‘Froome gaat hem winnen, die halen ze niet meer terug.’

Eddy knippert met zijn ogen tegen het felle zonlicht. De drukkende zomerhitte overvalt hem. De pintjes zijn diep gevallen. ‘Mollema vier, ten Dam vijf.’ Hij glundert breeduit. Tom trekt een volgend pilsje uit het koude water in de cementkuip. ‘Zullen we er daar dan maar eentje op drinken?’ Tom heeft de barbecue al aangestoken. Achter in de tuin, waar het bouwmateriaal wat minder de overhand heeft, zitten de vrouwen onder een boom in de schaduw. ‘Ha, zijn mijn meisjes ook al aangekomen?’ Eddy hoort het zichzelf zeggen. Met dat kleine beetje vertraging door de invloed van de alcohol. ‘Papa…’ Marianne rent op hem af en springt hem om de hals. Hij wankelt en moet een stapje achteruit doen om niet te vallen. ‘Kind wat een enthousiasme.’ Ze laat hem los. Hijst haar jurkje wat verder over haar borsten. Eddy kijkt haar bewonderend aan. Misschien iets te ongegeneerd. ‘Vind je het mooi?’, lacht zijn dochter, een pirouette draaiend om haar outfit te showen. ‘Jaja’, lacht Eddy een beetje beschaamd om de argeloosheid waarmee het meisje in haar ondergoed staat te draaien. Zelf lijkt ze niet in de gaten te hebben dat het jurkje zo hoog opwaait.

‘Zijn ze binnen?’ Leontien lacht bij de aanblik van haar verhitte echtgenoot. ‘Dag schat, zijn jullie er al lang?’ ‘Is dat nu nog leuk om naar te kijken?’ Jeannie kijkt Eddy vragend aan. ‘Ja natuurlijk, waarom zou het dat niet zijn?’ ‘Nou, met al die drugs enzo.’ Eddy haalt zijn schouders op. Doet een poging uit te leggen dat doping van alle tijden is. Dat hij niet weet of hij in een schone koers moet geloven. Wil geloven. Dat het gewoon een prachtige sport blijft. Jeannie lijkt niet echt geïnteresseerd in zijn uitleg. ‘Zolang de gevolgen een ver-van-je-bed-show zijn hoef je je daar natuurlijk ook niet druk om te maken.’ Jeannie wendt zich tot haar andere gasten. Een bleke man met wat rossig haar en zijn enorme vrouw. Hij kent ze niet. Zeker familie van haar. De betekenis van haar uitsmijter dringt maar heel langzaam tot hem door.

…

‘Misschien moet je wat rustiger aan doen met dat bier?’ Het is niet echt een vraag. Eddy knikt, hij weet dat zijn vrouw gelijk heeft. ‘Morgen hebben we nog een drukke dag.’ Eddy schuift zijn bord opzij. Heeft meer dan genoeg gehad. Stralend komt zijn dochter op hem af. ‘Pap, mag ik morgen naar het strand?’ Marianne kijkt hem aan met haar koppie schuin. Ze weet wel hoe ze hem om haar vingers moet winden. ‘Met Michael’, pareert ze zijn ongestelde vraag. Haar mobiel in de aanslag om haar antwoord te verzenden. Het zou hem niets verbazen als ze alleen nog op ‘verzend’ hoeft te drukken. ‘En zijn ouders’, voegt ze er snel aan toe. Eddy kijkt naar zijn vrouw. Weet dat die geen bezwaar zal hebben om te kunnen inpakken zonder kinderen die in haar weg lopen. ‘Dank je pap.’ Een natte zoen op zijn bezwete voorhoofd. Weg is ze. ‘Wat bedoelde Jeannie eigenlijk met die rotopmerking over die drugs? Weet ze het van Lars?’

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.

‘Nee, half dagje nog. Ja, vanmiddag vrij. Camper ophalen bij mijn schoonvader. Beurt heeft ie al gehad. Kan Leo morgen lekker soppen en inpakken. Zondag laatste dingetjes, maandag op het gemakje rijden. Hoef ik ook geen etappe te missen. Twee vliegen in een klap. Morgen om half acht bij jou? Steiger verplaatst? Zorgen we dat we klaar zijn voor het echt heet wordt. Ja, 26 graden zeggen ze. Na de middag biertje en Tour kijken. Komt helemaal goed. Ja, de meiden komen ook eten. Nee, Lars niet, die zit bij zijn vriendin. Tom, tot morgen. Half acht hè!’

Even staart Eddy naar de telefoon voor hem op het bureau. Met zijn wijsvinger houdt hij de haak ingedrukt, de hoorn nog aan zijn oor. ‘Regina, hoe laat komt Zijlaard? Goed, dan mag je daarna de telefoon blokkeren. Nemen we een lunch bij ‘De Boogerd’ en dan

vakantie.’ De afgelopen week is hectisch geweest. Drukker dan Eddy zich had voorgenomen. Teveel onverwachte dingetjes. Thuis natuurlijk, met dat grapje van Lars. En zoals altijd weer net teveel losse eindjes op het werk. Morgen die laatste topgevel bij Tom er in metselen. Even lekker met de handen bezig zijn na een hele week op kantoor. Het idee alleen geeft hem energie.

…

Joop kijkt hem lachend aan. ‘Je bent vroeg, konden ze je al missen op de zaak?’ Eddy grijnst. ‘Alles onder controle Joop. Ze redden het zonder mij ook wel een maandje. Iedereen weet wat ie moet doen, als we terugkomen hoef ik de bal alleen nog even in te koppen.’ Eddy draait de massasleutel om, gloeit uitvoerig voor, vooraleer het oude beestje rokend en ronkend tot leven komt. ‘Wat loopt zo’n ouwe diesel toch mooi.’ De twee mannen kijken elkaar begrijpend aan. ‘Ik heb die steun van het fietsenrek nog even goed vast gezet. En alle sapjes zijn op peil.’ Eddy knikt. Weet dat hij dat soort dingen prima aan de oude man kan overlaten. ‘Koffie?’

…

‘Cannondale sleurt het hele peloton uit elkaar.’ Lars spijkert zijn vader in een paar woorden bij over het verloop van de etappe tot hier toe. ‘Ik weet het, ik had radio Tour aan in de auto.’ ‘Oh, doet de radio het weer in de camper?’ ‘Opa heeft er een nieuwe in gezet.’ De jongen zakt terug in de bank. Een oog op de TV, het andere op zijn laptop. ‘Trouwens pa, het is goed.’ ‘Wat jongen?’ ‘Nou, van Trixie. Haar vader vindt het goed dat ze mee gaat.’ Eddy knikt afwezig. Gisteren was de jongen nog vol weerstand over zijn voorstel, nu ja, mededeling dat hij maar met hen mee moest naar Frankrijk na zijn recente strapatsen. Als compromis was Trixie uit de bus komen rollen. Eddy was er niet onverdeeld gelukkig mee geweest, maar Leontien had zijn bezwaren van tafel geveegd. Dat ze toch ook een stuk van het gezin was nu.

Lodderig trekt Eddy een oog open. Toch weer ingedommeld. De vlag van de laatste twee kilometer. Koortsachtig probeert hij de situatie in de koers voor zichzelf op een rij te krijgen. Een hele trein Cannondale-renners trekt onder het vod van de laatste kilometer door. ‘Dit bedoelde je toch hè pap?’ Eddy kijkt vragend. ‘Nou, als het hele team zonder vragen te stellen blijft doorvechten. Dan moeten ze toch een keer winnen?’ Terwijl Peter Sagan triomferend over de streep komt, zoekt Eddy naar de diepere betekenis achter die opmerking. Achter in zijn hoofd knaagt er iets van onzekerheid.

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.

Achter het glas kijkt zijn secretaresse veelbetekenend naar de grote klok aan de muur. Duidelijk. ‘Heren, we moeten afronden.’ Mappen worden dichtgeslagen. Een vervolgafspraak in diverse smartphones getikt. Dit soort gesprekken duurt altijd langer dan je zou willen. Tijd genoeg en toch nog weer haasten om de volgende afspraak te halen.

Wanneer Eddy als laatste de glazen conferentieruimte verlaat, haakt Regina net in. ‘Koffie? Je hebt nog even tijd, de auto staat pas over een half uurtje klaar.’ Hij knikt. Legt de paperassen van het overleg op haar bureau en kijkt op zijn horloge. ‘Dan mis ik natuurlijk weer net de aankomst.’ Regina zet de koffie voor hem neer. ‘Montpellier was het vandaag hè? Daar ben ik volgens mij wel eens geweest. Met Steven. Of was het nu met Miguel? Lang geleden in elk geval. Mooie stad wel. Warm.’ Eddy luistert maar met een oor. Regina is een schat, kan overal over mee praten. Heeft overal een verhaal bij. Achteloos neemt hij een slok van zijn koffie. ‘Au, godverdomme, heet!’ Het plastic bekertje klettert tegen de grond. Koffie spat op tegen zijn lichte broek. Zo vlug als water staat de secretaresse klaar met tissues om de vlek op zijn stropdas te deppen. Een overvloed aan excuses. ‘Niet jouw schuld. Laat maar.’

…

Dat valt nog helemaal niet tegen voor een Franse auto. Niet van die slappe stoelen zoals in de Renaults waar zijn oom vroeger altijd in reed. En best pittig. Eddy laat zijn aanvankelijke scepsis varen. Het is tenslotte maar een tijdelijke oplossing. Tot de nieuwe geleverd wordt. ‘Hoe zet ik hier die radio aan?’ De overdaad aan knopjes en toetsen maakt hem nerveus. Maakt hem altijd nerveus. Gewoon aan/uit, hoe moeilijk kan het zijn? De muziek op de voorgeprogrammeerde popzender bonkt ongenadig hard uit de luidsprekers. Onwillekeurig knikt hij. Onder de indruk van de kwaliteit van de installatie. Zoekt een andere zender. Radio Tour de France. Maakt een vervaarlijke zwieper om de plots voor hem opduikende medeweggebruiker te ontwijken. ‘Misschien eerst maar even een parkeerplaats opzoeken. Voor mijn eigen veiligheid.’ Eddy lacht om de manier waarop hij zichzelf hardop terecht wijst.

Ja, Radio 1, oh nee, de Vlaamse tongval van de presentator verraad dat het toch de verkeerde zender is. Dit is hem wel. Gio Lippens doet verslag vanuit de karavaan. Van Den Broeck niet gestart? Slecht voor de poule. Abandon Nacer. Wie? Frans kampioen geweest. Het zegt Eddy niets. Het verkeer vertraagt. Eddy kijkt nogmaals op zijn horloge. Voelt zich opgejaagd. Heeft beloofd vanmiddag wel op tijd thuis te zijn. Samen eten. De kinderen zullen er ook zijn. En Trixie. Hij weet niet goed wat hij van het meisje moet vinden. Vindt het niets voor zijn zoon. Veel te vrijgevochten. Een echt brutaaltje. Maar ze heeft wel iets dat mensen behaagt. Mannen behaagt? Hij weet het niet. Ze rijden op het langzaamste schema. Weer dat horloge. Gaat het nu wat sneller? Net als hij gas bij wil geven schuift er een witte bestelbus in het gaatje. Wat een heksenketel.

De titel doet het misschien al vermoeden, deze maand is de Tour de France aanleiding voor een dagelijks feuilleton. In de eerste plaats bedoeld voor wielerblog Het is Koers, maar vanzelfsprekend ook hier te volgen. Het begint bij de proloog. De aflevering van morgen vind je hier.