Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet bijzonder veel waarde hecht aan uiterlijk vertoon. Noem het rustig een beetje slonzig, ik voel me nu eenmaal het lekkerst in een spijkerbroek en een T-shirt. Het komt dan ook al eens voor dat een nieuwe broek al meteen onder het kettingsmeer zit, of dat ik de deur uit ga met het spinrag uit de stal nog op mijn rug. Ik probeer er wel eens rekening mee te houden, maar de eerlijkheid gebied me toe te geven dat het me meestal weinig zorgen baart.
Je zult mij op zondagochtend dan ook eerder in mijn onderbroek door de keuken zien hannessen, dan dat je me ooit in een huispak aan zult treffen. Zo’n concept dat ik nooit helemaal zal begrijpen. Makkelijke kleding speciaal voor thuis. Natuurlijk, ik schop ook het liefst meteen mijn schoenen uit wanneer ik binnenkom, maar kleren die niet makkelijk zitten draag ik hoe dan ook liever niet. Andersom vooruit. Voor een speciale gelegenheid jezelf in een kostuum of jurk hijsen die je niet dagelijks zou dragen, dat begrijp ik nog wel. Maar dan nog, dan nog lijkt het me dat je je er goed in wilt voelen, zodat het er ook uit ziet alsof je jezelf er speciaal, goed en/of mooi in voelt.
Het voordeel van zo’n huispak is dat je er als nietsvermoedende buitenstaander hooguit in een zeer uitzonderlijke situatie of op de camping mee geconfronteerd zult worden. Ieder zichzelf respecterend mens zal immers altijd trachten te voorkomen, dat iemand buiten de huiselijke sfeer hem of haar zo aantreft. Dat op zich vond ik tot voor kort een zeer geruststellende gedachte. En toen moest ik onverwacht even naar de supermarkt op zondagmiddag.
Dezelfde supermarkt waar ik nagenoeg iedere zaterdag mijn wekelijkse boodschappen doe. Waar ik doordeweeks de vergeten ingrediënten ophaal. Nu bevolkt door hippe jonge mensen die iets lekkers willen kopen voor straks op de bank. Een knabbeltje, een kaasje, een wijntje, de Linda voor haar, terwijl hij naar een of ander sportprogramma kijkt. Dat werk. En wat dragen al die vrolijke, gezellige, liefdevolle jonge mensen? Juist, een fleurige parade van lichtgrijze joggingbroeken en vlotte trainingspakken. Geen vormeloze uitgezakte ouwe vodden, nee, zorgvuldig samengestelde semi-sportieve outfitjes die gezien mogen worden. Die met wat fantasie, vooruit, wat teveel fantasie een bijzonder sportieve ochtend doen vermoeden.
Haar netjes in de plooi, make-up in orde, geen spoortje zweet te bekennen. Nee, deze lieden hebben niet net een rondje door het bos gerend, twee uur in een sportschool staan buffelen, wat zeg ik, ik zou er zelfs geen vermoeden van ochtendlijke bedsport op durven plakken. Hier loopt men hip te zijn. Makkelijk, nonchalant en comfortabel. Maar wel met zorg gekozen en samengebracht. Ik zou ze er bijna van verdenken dat ze bij thuiskomst eerst iets makkelijkers aan gaan trekken.
